شکل Knurl: ترکیبی عالی از هنر و عملکرد
طراحی قسمت پیچ خورده ابتدا کارایی آن را در نظر می گیرد، یعنی افزایش اصطکاک با افزایش زبری سطح. بنابراین، خنجر معمولاً به صورت یک سری برجستگی یا الگو ارائه می شود. این خطوط ریز نه تنها جلوه بصری منحصر به فردی به پیچها میدهند، بلکه مهمتر از آن، آنها مانند ریز لنگرهای بیشماری هستند که عمیقاً در مواد توپی تعبیه شدهاند و به طور موثری از شل شدن پیچها در اثر لرزش یا بار جلوگیری میکنند. شکل برآمدگی ها یا الگوها متفاوت است، مانند مستقیم، مواج، مارپیچ و غیره، و هر شکل با توجه به سناریوهای کاربردی خاص برای دستیابی به بهترین اصطکاک و جلوه های بصری بهینه شده است.
موقعیت Knurling: هنر متعادل کردن زیبایی شناسی و عملی
محل قلاب نیز بسیار مهم است. در پیچ های توپی سر گرد ، پیچ و مهره معمولاً هوشمندانه روی ساقه پیچ طراحی می شود نه روی سر. این چیدمان دارای دو نکته است: از یک طرف صافی سر پیچ را تضمین می کند که برای نصب و برداشتن با ابزار راحت است و راندمان کار را بهبود می بخشد. از طرف دیگر، قلاب بر روی ساقه قرار می گیرد تا تماس با توپی چرخ را به حداکثر برساند و این اطمینان را ایجاد می کند که در طول فرآیند سفت کردن، قسمت پیچ و مهره می تواند نقش خود را به طور کامل در افزایش اصطکاک ایفا کند و اتصال بین پیچ و توپی چرخ را بیشتر کند. امن
عمق و تراکم خنجر: هنر کنترل خوب
عمق و چگالی حلقه دو عامل کلیدی دیگر است که بر اصطکاک بین پیچ و توپی چرخ تأثیر می گذارد. اگر عمق خیلی کم باشد، ممکن است حلقه به طور موثر در مواد توپی چرخ جاسازی نشود، در نتیجه اصطکاک را کاهش می دهد. اگر عمق بیش از حد عمیق باشد، ممکن است سختی نصب را افزایش دهد و حتی به توپی چرخ آسیب برساند. به طور مشابه، چگالی خنجر نیز باید به دقت محاسبه شود. بیش از حد متراکم ممکن است باعث سایش بیش از حد مواد پیچ شود و بسیار پراکنده ممکن است اصطکاک کافی ایجاد نکند. بنابراین، برای دستیابی به بهترین اثر اصطکاک و دوام مواد، طراحی عمق و چگالی خرطومی باید به طور جامع با توجه به جنس پیچ، سختی توپی چرخ و شرایط بار مورد انتظار در نظر گرفته شود.
استراتژی های جامع برای افزایش اصطکاک
علاوه بر طراحی پیچ و مهره، می توان از استراتژی های دیگری برای افزایش بیشتر اصطکاک بین پیچ و توپی چرخ استفاده کرد. به عنوان مثال استفاده از پوشش های خاص مانند پوشش گالوانیزه و ضد خوردگی می تواند علاوه بر بهبود مقاومت در برابر خوردگی پیچ ها، ضریب اصطکاک سطح را نیز تا حدودی افزایش دهد. علاوه بر این، انتخاب فرآیند سفت کردن و ابزار مناسب برای اطمینان از رسیدن پیچ ها به نیروی پیش سفت مشخص شده در حین نصب نیز ابزار مهمی برای بهبود پایداری اتصال است.